Wchodzi do środka z długowłosym mężczyzną... a właściwie ciągnie go za sobą za rękaw jedwabnej tuniki.
- No chodż, nie rób mi obciachu - mruczy pod nosem.
- Nie będę ci usługiwał, zapomnij - Fei zaciska zęby i wymownie odwraca głowę.
- No bądź dobrym chińczykiem i przynajmniej raz zagraj rolę służącego.
- Zapomnij! - obdarzył ją morderczym spojrzeniem - Poza tym widzę Asamiego... to ja lecę.
- Fei!! Przynajmniej przynieś mi drinka i kup fajki w barze, bo zapomniałam - Akame puszcza wreszcie rękaw szamoczącego się faceta, który przewraca oczami i idzie w kierunku baru.
- Dobra, kupię ci i przyniosę, ale to ten jeden raz, potem się odczepisz i dasz mi wolny wieczór.
- Jasne, jasne, tak sobie tłumacz - mruczy i siada na poduszkach - Hej dziewczyny, normalnie ma którać na zbyciu bat? Kajdanki? Sznurek?.... A najlepiej eliksir posłuszeństwa - Fei Long podchodzi i stawia przed nią drinka, a obok kładzie papierosy, nachyla się nad jej uchem i szepcze...
- Sznurek? Kajdanki? Jeszcze chwilę i doprosisz się o betonowe buty jako dodatek promocyjny - podnosi się i zarzucając włosy na plecy, oddala w kierunku Asamiego.
- Eee... - Akame wali głową w stół i tak zostaje - Dlaczego to ja musiałam trafić na yakuzę... tego się nie da oswoić!

- Widzę, że jakoś się nam smętnie zrobiło w tym naszym małym, przytulnym kąciku...
Zniknął dym... świeczki dopalają się już, zostawiając na stołach ślady po dawnych czasach, kiedy szum tego miejsca i zapach rozlewanego najlepszego trunku przyciągał z odległych stron wszystkich... Drodzy państwo trzeba coś z tym zrobić, nie można chyba pozwolić, aby te świece zgasły...
[Maja wstaje z czerwonych poduch obitych aksamitem i wchodzi za bar. Wyciąga nowe świece...czerwone, przypominające krew. Wraca i ciężko kładąc się na swoje miejsce zastępuje stare nowymi].
- Kochanie...- Patrzy przenikliwie na dzikusa- zapal proszę, może ktoś się skusi i przyłączy...

Maja spojrzała i banan nie schodził jej z twarzy.

- Wiadomo, w końcu po tylu latach się spotkałyśmy i widzę, że chłopcy też...nie mieli za wielkiego wyjścia. - Maja rugnęła porozumiewawczo do Tirii podnosząc przyniesiony przez kelnera kufel. - Więc za nas i nasz nieśmiertelny, mam nadzieje mały "pub".- Jej wzrok padł na palące się nowym płomieniem świece.
- A gdzie się reszta naszej cudownej ekipy podziała ?

Wychyla głowe spod stołu i mruzy oczy z powodu blasku bijącego od nowych świec. Mruga kilka razy nie wiedząc osochozi po czym dochodzi wreszcie do niej, że ktoś tutaj jednak żyje. Uśmiecha się porozumiewawczo do obecnych, odgarniając jednocześnie pajęczynę i kurz z włosów oraz ubrania. Siada na poduszce i łapczywie sięga po stojący na blacie kufel piwa. Po przepłukaniu gardzioła może wreszcie mówić.
- Eeee..... geez kope lat