Teraźniejsze opowiadanie to jest coś… magicznego… wybacz za tak trywialne słowo ale inne po prostu tutaj nie pasuje. Na razie nie będę mówiła nic więcej bo dopiero pierwszy rozdział więc nie chce przedwcześnie oceniać.
    Ale o twoim blogu mogę powiedzieć że jest on czymś w rodzaju wody potrzebnej do życia. Przy czytaniu twoich opowiadań staje się rozczulająca się idiotką  i chyba tego już nigdy nie zmienię^^. Twoje opowiadania ciesz oko i rozprowadzają ciepło w sercu.

Kochanie byłam już . Pomysł cudownym, wykonie jak zawsze genialne. . Jestem oczarowana-kiedy ja nie byłam oczarowana twoją treścią .
Podoba mi się tematyka- wampiry, elfy, skrzaty itp. no i wiadomo Embie podoba się Asmodeusz .

Zoe, dzięki za komentarz Co do celów, które kierują wampirami i elfami - na wszystko przyjdzie czas Mogę napisać, że na pewno wszystko się okaże. Za czas niedługi, tak myślę sprawa zostanie naświetlona.

<lol>

No i przyszedł czas (najwyższy) na mój komentarz... *zaciera łapki patrząc wygłodniałym wzrokiem na klawiaturę* taaak, długi będzie^^

Ech... od czego by tu zacząć... Styl? Lubię każdy, jeśli autor potrafi w nim pisać. Twój... Jest niesamowity! To pierwsze, co mi przychodzi na myśl Krótkie zdania. Minimum tekstu, a maximum treści. Idealne na krótkie opowiadania. Poza tym -jest taki... dobitny. O! Dobitny. Trafia jak strzała w najgłębszą otchłań mojej świadomości uświadamiając mi o jej istnieniu... Wróć, to komentarz do bloga, a nie twoje abstrakcyjne wywody, baka no Rin... Mniejsza...
Te, które mną poruszyły, to (w kolejności chronologicznej -jedynej słusznej)::

1. KakaNeji - Za kreację Kakashiego. Nieobiektywnie i obiektywnie. Nieobiektywnie, bo właśnie takiego go sobie wyobrażałam, a obiektywnie, bo Ty mi to uświadomiłaś "Nie wolno mi. Nie wolno i już" Jest tu tyle cytatów, że same zajęłyby tyle, ile mój post z Karczmy^^ A to one najbardziej oddałyby to, co mi się w nim podobało, bo opisać to własnymi słowami, to jak... no nie umiem i już.
Czytając za pierwszym razem nawet nie zarejestrowałam, tak dla przykładu, tego: 'w świetny6ch nastrojach' ^^ Tak mnie wciągnęło...
Czytając za pierwszym razem miałam łzy w oczach... Chociaż nie płynęły ciurkiem, to określenie szklisty wzrok -za mało...

2. KakaIta - Pomijając fakt, że Itachi jest moim numerem jeden, a Kakashi -numerem dwa w tej serii, a wersja z Itasiem jako uke jest po prostu słodka... Co automatycznie biło plusy!!! "I już wiedziałem, że wpadłem"... <3
Wspomniane wcześniej, hmm, mentalne chichoty? Rozśmieszyć mnie jest łatwo, ale to już przesada! Moje chichoty, bynajmniej, mentalnymi nie były. W zamian -musiała je słyszeć pewnie i przygłuchawa sąsiadka zza ściany! A co dopiero rodzice w pokoju obok? Telewizora nie słyszeli! Hyhyhy... zło^^ Nie mogłam uwierzyć, że to był koniec! ale w ten sposób wymogłaś na mnie... tak, nim zabrałam się za kolejne opowiadanie (pisałam już, że pochłonęłam je wszystkie w 2 dni?^^) zamknęłam oczy i przez kilka sekund wyobraziłam sobie dalszy ciąg... Przyjemne

3. Raito/Ryuuzaki "Kawałki" - Przede wszystkim: dziękuję. Dziękuję Ci za to opowiadanie. To było... chyba jednak przeczytam jeszcze raz? Ale pamiętam, pamiętam dokładnie, że płakałam jak przy żadnym innym. Czy Twoim, czy czyimkolwiek. Jak jeszcze pomyślę, że kilka godzin wcześniej obejrzałam sobie (zupeeeeełnym przypadkiem...) 25 odcinek Death Note... Kto wie, ten mnie poprze, że nastrój był odpowiedni... Ok, to czytam, dajcie mi chwilkę^^
"[Życie] podsuwa nam pod nos, to, czego pragniemy, a jednocześnie nie pozwala tego wziąć" Jedyne trafne podsumowanie. Tak opowiadania, jak i nadinterpretacji 25-go odcinka by każda szanująca się yaoistka
Przeczytałam. Znowu łzy. Tego nie da się powstrzymać. Ten nastrój mi się udzielił. Jak cholera. I jeszcze mój nawyk słuchania Requiem aeternam Mozarta podczas czytania... Chyba potrzebuję jeszcze chwili na przetrawienie tego...

4. Breaking Down (SaiNeji) - Sai. Tę wersję uwielbiam ponad wszystkie. Ten sarkazm. Chłód i opanowanie. Cytując: pozornie "wyprany z emocji". Podoba mi się to, kiedy sam przed sobą próbuje usprawiedliwiać nie tylko czyny, ale i myśli. "Zbyt świadomy" bezcelowości usprawiedliwień. To go robi takim... bezbronnym?
Wow, czasem myślę, że rzuciłabym się na niego! Do diabła z Itachim i Kakashim! *uspokoj się, Rin, bo się obrażą* "Sumimasen, Itachi-sama, Kakashi-senpai!" *biję pokłony pełne szacunku i podziwu*
Motyw z szczepieniem mnie powalił na łopatki. A rozmowy pomiędzy Saiem i Sasuke są takim smaczkiem. Bonusem. Są super Ten tekst : "Czego się obawiasz? Że dasz mu się zaciągnąć do łóżka, lub, co gorsza, ty zaciągniesz jego? " czy docinki Saia w stronę Saska... Poza tym, Saiowe "Po prostu jestem estetą". Po prostu brecht na całego! Sai niby dominujący, ale jego niesprecyzowane, jak twierdzi, uczucia i chęć potraktowania Nejiego inaczej, niż inni... Jak to ująć... Nie, ani przez chwilę nie jest uke... A jednak?... Wybacz, że koncentruję się tutaj tylko na Saiu, ale jego postać wywarła na mnie większe wrażenie. Gdybym miała skomentować tylko to opowiadanie, wspomniałabym coś i o Nejim, ale ten post już jest za długi! A propos długości^^
To najdłuższe jak dotąd i nie umiem oprzeć się wrażeniu, że najlepsze opowiadanie. Dziwne. Czytając każde, jedno po drugim mam wrażenie, że TO i TYLKO TO jest najlepsze. Komuś może to nie odpowiadać, ale dla mnie największym atutem jest samokontrola i wstrzemięźliwość^^ Saia. Ból emocjonalny, jaki sprawia mu świadomość, że musi się powstrzymywać, mimo pragnień... Właśnie to nasze niecierpliwe czekanie na chwilę zapomnienia, kiedy ona nie chce nadejść Mam wrażenie, że jestem na jego miejscu i czuję to co on... (i chociaż ja zawsze identyfikuję z wybranym bohaterem, tu przeszło to moje najśmielsze oczekiwania/wyobrażenia?)
Chwilo trwaj... z Fausta? A więc -niech będzie! Chwilo trwaj! Niech to opowiadanie nigdy się nie kończy!
"Bardzo rzadko dostajemy to, czego chcemy, prawda? /Widać tak…" Chwila minęła...
To są opowiadania, które jeszcze nie raz przeczytam, czekając na nowe. To tyle. Jejciu, jak ja lubię dużo pisać... Kto to do cholery czyta, się pytam?!
Mam nadzieję, że przynajmniej ty, Ansei^^
Dziękuję za uwagę! *schodzi z podestu kłaniając się publiczności, która niewiadomo skąd wzięła się na sali*


buuuu... jednak nikt tego nie czyta...

Ostatnio edytowany przez Akimoto Rin (2008-09-27 10:31:45)

jejciu^^ jak nie mam przez naukę czasu i na żadnym forum, prócz budownictwa swojego rocznika, nie byłam od początku października, tak Twojego bloga oczywiście czytam ach... nie dalej, jak w ten czwartek nic nie było i myślę sobie... bajeczka na dobranoc! LxLight <3 znów łzy leciały ciurkiem, piękne, po prostu piękne^^ A tu dziś - niespodzianka przed chwilką włączyłam kompa, patrzę: nowy rozdział!!!

...piękne! Naprawdę na świeżo nie mogę się wysilić na coś mądrego... zastanawiałam się jak to skończysz, bo tyle części, a oni nadal nic ku sobie^^ To pożegnanie jest ach i och i wogóle <3 dawno nie czytałam/oglądałam yaoica i tego mi właśnie brakowało! (już wiem, co mi niezbędne do prawidłowego funkcjonowania ) dziś wywodu nie będzie, muszę wracać do remontu (gdyby nie to, to pewnie olałabym naukę i poświęciła dla Ciebie troszkę więcej czasu^^). Mam nadzieję, że te teksty "kto to czyta?" "czy jest sens to pisać" to tylko tak sobie, bo choćbym była samiuteńką czytelniczką (a nigdy nie będę^^) to byłabym skłonna prosić o kontynuacje

buziaki
buziaki dla reszty ekipy
mam nadzieję niedługo wrócić

I pamiętaj: pisz!!!

Dzięki, dzięki za dobre słowo
Ciesze się, że nie jest ze mną jeszcze bardzo źle

Co do oneshotów nie związanych z anime... Właśnie zaczęłam pisać opowiadanie [chyba będzie długie o.O] w całości wyprodukowane przez moją uroczą^^ wyobraźnię - powinno pojawić się niebawem... To znaczy, niebawem na tyle, na ile pozwoli mi zbliżająca się sesja [ niestety wiem, co to znaczy brak czasu... cholerstwo ]

W każdym razie, Ty też się trzymaj i nie łam