Seperacji to ona chyba chce przez ten szok psychiczny, który nam zgotowałaś w ostatniej notce... swoją drogą zaczynam się o siebie bać jedno słowo, a tak mną wstrząsnęło i odrzuciło w tył
Za to blog jest super i napisany z pęłnym kunsztem pisarskim, więc nikt kto przeczyta, nie będzie zawiedziony

Niestety znowu nie mogę wkleić komentarza, tym razem u Ciebie, więc daję go tutaj

Jasna cholera, nogi z dupy powyrywać czego to ścierwo znowu chce od Nino i kim jest do cholery Cień? Ok, wiemy, że chodzi o Mroka, ale słowo "potężny" daje do myślenia, zwłaszcza, że chłopakowi, też jakaś migawka w pamięci zaskoczyła. Musi być w tym coś ważnego, zwłaszcza, że nasz brunecik jest młody, a już szczyci sie taką sławą. Mhrrroczna notka, bardzo mhrrroczna, ale podobała mi się. Gratuluję Nino, że się nie wygadał, jednak jest w nim coś męskiego, do tej pory jawił mi się tylko jako biedny uke, a tutaj proszę, niespodzianka losu, widać, że jeszcze nie raz zaskoczysz nas charakterem swych bohaterów. Chciało by się powiedzieć "A nie mówiłam?" wiedziałam, że kulka w łeb to nie styl Mroka, że to nie on ich zabił i jakoś nie chodziło mi o to, że by nie mógł, wręcz przeciwnie, potrafiłby, ale na pewno bardziej finezyjnie Notka fantastyczna, pełna ekspresji i powodująca ciarki na plecach, teraz to już naprawdę nie mogę doczekać się kolejnej części, bo robi się z tego coś niesamowicie wciagającego
A co do Mroka, nie ma za co dziękować, tak jak i Ty uważam, że nikt inny nie pasowałby do jego wizerunku, jest, że tak powiem idealny Pozdrawiam cieplutko

Sorki, ale wycięty na żywca, nic nie zmieniałam

Oki koment leci w postaci surowej, tak jak żem go skopiowała

Kwiiiiiii, że się uwywnętrznię za pomocą syndromu kurczaka.....W dwunastej części wreszcie politowałaś się nad swoją żoną, brak mi słów aby opisać jak bardzo mi dogodziłaś. Powiedzmy, że ubytki moralne jakie odniosłam po nocie poprzedniej wynagrodziłaś mi w dwujnasób. Przede wszystkim Jones dostał wpierdol.....(sorry za słownictwo, ale inaczej nazwać tego nie mogę) polała się krew, można było usłyszeć odgłos łamanych kości, a ja niemalże poczułam smród jego bólu i strachu co mnie wręcz upoiło. Miałam wrażenie, że stoję nad tym rozbitym ścierwem razem z Mrokiem sycąc oczy.

Nino, mój słodziachny El Nino, którego fakt, czasami lubię katować w swojej własnej wyobraźni ( syndrom ofiary itd), ale nie lubię gdy krzywdzisz go aż tak bardzo......teraz kiedy Mrok go uratował mogę odetchnąć z ulgą....znając ciebie nie na długo pewnie, ale przynajmniej na trochę. A ten pocałunek......eh.......cudowny. Zasłużyłaś na upojną noc w loszku, bez dwoch zdań *strzela z pejczyka*

Taak. Nie wiem, dlaczego jeszcze nie napisałam swojej opinii o tym blogu, bo zaglądam na niego wręcz maniakalnie...
Hm, to stwierdzenie chyba właśnie wyraża moją opinię xD
Ekhm. To jedyne opowiadanie, do którego mam tak bardzo emocjonalny stosunek. Do tego stopnia, iż na niemal każdej nocie zamieniam się w fontannę (łez oczywiście), a potem zarywam noce, bo mam tak dużą ilość przemyśleń, że nie dają mi spokoju...

Nie przedłużając - Yasna, piszesz świetnie, wciągasz czytelnika w świat Mroka, tworzysz fantastyczne postacie. Twoja historia jest tak realna, że to aż boli... I nie można się od niej oderwać.
Stanowczo, jednen z najlepszych blogów, jakie znam

Yasna, przegrałam z Twoim blogiem... Oto mój komentarz, w stanie surowym;

Co ja mogę sensownego napisać, jeśli po przeczytaniu siedzę niezbyt inteligentnie wpatrując się w monitor? A po chwili przeczytałam jeszcze raz... I zapewne, jak już skończę kolejny z serii moich przydługich komentarzy zrobię to znowu.

Początek... *.* Najbardziej wbił mi się w mózg ten przerwany w pół czuły gest Mroka... No, cóż, później przestało być różowo^^
To, w jaki sposób Czarny odrzucił uczucia Nino i odebrał mu nadzieję... I to jeszcze w stanie, w którym chłopak się znajduje... W jego zachowaniu jest straszna ambiwalencja względem Nino - jak gdyby nie mógł się zdecydować, czy chce go przytulić czy odepchnąć (to tylko takie porównanie^^) Trudno mi uwierzyć, że tak po prostu pozwoli mu odejść - po raz kolejny. Czyli co, wróci do patrzenia na niego z ukrycia? Mówi, że to tylko litość, że Nino jest zabawką i nic go nie obchodzi a jednocześnie przejmuje się jego przyszłością... Wiem, że robi to dla jego dobra, bo nie chce, żeby Nino się do niego przywiązał... I tu znów wyłazi na światło dzienne przeszłość Mroka, o której wiemy tylko tyle, iż jest - nomen omen - mroczna. Bądź tu człowieku mądry... Jestem w stanie zrozumieć motyw, który nim kieruje, ale jest tak dużo niewiadomych...

Nino - współczuję mu. I nie dziwi mnie, że nie potrafi się odnaleźć. Znaki, które wysyła mu Mrok są co najmniej mylne... Nie dziwi mnie też, że w takiej sytuacji Nino wszedł w najlepiej znaną sobie rolę - rolę dziwki, do której został sprowadzony. Tylko Mrok dawał chłopakowi poczucie, że jest kimś więcej, a skoro go odrzucił...

Czarnego coś w sposób widoczny zżera od środka. To wyżywanie się na drzewach...
Zakończenie wbiło mnie w fotel i obaliło kilka moich hipotez. Muszę to jeszcze przemyśleć^^

A, jeszcze dodam - fantastyczne są u Ciebie szczegóły - ten przerwany gest Mroka, kosmyki włosów przyklejone do policzków, czy krople krwi spadajace na podłogę... Uwielbiam szczegóły, nie wiem dlaczego
Pozdrawiam

Yasna oto komentarz Hiru do "Mroka"

Teraz czas na Mroka <wzdycha> tutaj wylalam hektolitry lez. Yasna wciaz mnie zaskuje, Mrok... Mrok, powoli i mozolnie zachodza w nim pewne zmiany, choc nadal jest dla mnie zagadka. Fragment, ktory czytalam killkanascie razy to ten "senny" pocalunek. Najcudowniejsza chwila ze wszystkich, magiczna i naprawde pelna nadziei, ale i nasaczona cudownymi uczuciami. Mrok nie moze nie miec uczuc, gdyby tak bylo to nie byloby miejsca na ten pocalunek, nie byloby miejsca dla Nino.

Kurcze... Twój blog braciszku mnie nie lubi, więc wrzucam komenta tutaj

Co by tu napisać czego wczoraj nie mówiłyśmy już na forum chyba wszystko co chciałam to powiedziałam, więc będę się powtarzać

Wiedziałam, że Nino nie odejdzie, właściwie to było bardziej niż pewne. Wkurzyła mnie jego postawa, luuudzie... no litości, rozebrać się, wsadzić sobie szalik na szyję niczym łańcuch i czekać na pana... przegiął i to na całej lini. Mrok obrał sobie za główny cel wyprowadzenie go na prostą, aby przestał być dziwką, a on... zrobił z siebie szmatę jednym słowem. W tamtej notce też siedział w pokoju i słuchał wywodów Nino, dopóki ten nie wypalił z tym "zrób ze mną co tylko chcesz" to go wkurzyło, w tym momencie Nino utwierdził go w przekonaniu, że wszystko co zrobił, spłynęło po nim jak po kaczce.
" A jeżeli zechcę byś umierał? Powoli, bardzo powoli i wielkim bólu? Umiem to zrobić, wiesz, mogę dręczyć cię długie godziny i cały czas będziesz przytomny, będziesz czuł, jak umierasz! To, co zrobił ci Jones to nic w porównaniu do tego, co ja mogę z tobą zrobić! Czy wtedy nadal będziesz twierdził, że mnie kochasz? Nadal będziesz twierdził, że mogę zrobić z Tobą wszystko?" - on wręcz podkreśla to jedno zdanie, jakby napawało go odrazą. Mrok mimo swojej pokręconej osobowości zdaje się uważać dumę człowieka i jego godność za coś bardzo ważnego, a Nino... cóż pokazał mu że był ciotą, jest ciotą i... albo się opamięta i dotrze do niego o co w tym wszystkim chodzi, albo ciotą zostanie i nie chodzi mi tutaj o "ciota" w sensie "gej", ale o takiego pęłznącego, oblesnego robala, który zgodzi sie na każde poniżenie. Przyznam, że mną wstrząsnęło kiedy pocałował Mroka w rękę i podziękował, aż dziwię się, że ten nie wytrał dłoni (a może wytarł a ja nie pamiętam? ) Sama bym go gdzieś zamknęła, tak dla zasady

Wbrew wszystkiemu nie mam nic do samego Mroka, jest jaki jest, nie wyobrażam sobie aby nagle miał cudownie odmienić swoją izolację przed światem i bliskością drugiego człowieka i z okrzykiem "Mój ci on" rzucić się w ramiona świecącego tyłkiem Nino. To Mrok, pełen sprzeczności, wewnętrznej dumy i z lekko skrzywioną osobowością, która najprawdopodobniej jest odłamkiem jego przeszłości, ale cóż... za to go kochamy i on ma szansę na powrót do normalności, a czy ją wykorzysta i czy wybije z głowy Nino służalczość to już inna bajka W każdym razie dla mnie sytuacja była chora i wręcz zrobiło mi się po tym źle i niedobrze.

Pozdrawiam i sorki że po prostu się powtórzyłam, ale nie zmieniłam zdania od wczoraj