Viss, rozumiem Twoje obiekcje... przyznam się, że większość osób piszących ff (fanficki) właśnie w ten sposób to robi: czyli pisze tylko co się dzieje w ustawionym świecie i czasie.... Ja sama piszę ff... ale trochę na innych zasadach..

Owszem piszę o bohaterach już ukształtowanych, z pewną historią, osobowością itd... i to może jest pójście na łatwiznę. Jednocześnie jest to diabelnie trudne podpasować ich do wizji opowiadania, tak napisać żeby zmienic coś, albo zmieścić się w ramach. Druga rzecz... rzadko piszę w świecie w którym występują bohaterowie ff.... wolę ich przenieść do teraźniejszości lub przełamać sposób ich spostrzegania. To naprawde dobra zabawa - przynajmniej dla mnie - łamać zasady, pokazywać kogoś w innym świetle... a to że czytelnik nie zna oryginalnego opo ... cóż... przykre... ale myślę że to trochę nawet ułatwia sprawę... bo moge opisac coś inaczej...

Z drugiej strony masz rację.. pisanie ff to pewnego rodzaju wstęp do napisania własnego opo, do podszlifowania warsztatu.. do zmierzenia sie z samą świadomościa publikowania swoich tektsów, myśli, wizji...

Z mojej strony moge dodać że nie poszłam na łatwiznę, bo nie lubię umieszczać swoich bohaterów w ich świecie

Hmm... właściwie to jest tak, że niektórych ff razi, dlaczego? To w sumie proste, poniekąd łamiemy pewne konwencje widza, który np. bardzo lubi "Naruto" a tutaj ktoś robi z jego ulubionych bohaterów gejów i w dodatku łączy je w niestworzone kombinacje. Ogólnie rozumiem, bo spotkałam się już z takimi zarzutami (nie u siebie, ale to po prostu łut szcześcia), ale w takich wypadkach po co komu to czytać? Niech wyłączy i nie spacza sobie obrazu ulubionej serii. No to tyle nie na temat
Dlaczego ff? Poniekąd to pójście na łatwiznę, mamy już gotowych bohaterów z ukształtowanymi charakterami, łatwo ich podpasować pod nasze wyobrażenia. Ale to tylko pierwszy rzut oka. Jest druga strona medalu ta trudniejsza, bo skoro dostaliśmy gotowego bohatera, z jego bagażem uczuć, zachowań i nerwowych tików, to musimy poniekąd się tego trzymać. Z paskudnego drania, który chodzi i zabija biedronki, nie zrobimy nagle anioła... ale... możemy mu dorobić dalszą drogę, możemy go zmieniać, pokazać jak dorasta, jak pod wpływem kogoś/czegoś co jest tylko naszym wymysłem, dojrzewa, nabiera ogłady itd. a jeżeli lubimy tego bohatera, a przeważnie tak jest, skoro to właśnie jego wybrałyśmy, to cała frajda w tym
Przykłady może podam na tle swojego bloga, coby nie tykać innych Naruto - lubię chłopaka, chociaż w anime to dusza człowiek, jednak rozumkiem niestety nie grzeszy. Osoba, która w każdym chce odnaleźć ziarno dobra, ruszy w ogień za swym przyjacielem itd. U mnie jest starszy, bardziej wyciszony, nadal myśli serduchem, ale zaczyna też używać rozumu, czyli... dodałam swojej postać coś czego mu brakowało.
Itachi - zły, wyklęty, ogólnie morderca (trzymając się anime, mangę pomijam), ale... ciężko nie czuć do niego sympati, a więc trzymając się bajkowej prawdy, dorobiłam mu własne zakończenie, które mnie akurat pasowało.
Przykłady można mnożyć, ale po co? Lubimy tych bohaterów, więc obsadzamy ich w własnych fickach, tworzymy im alternatywny świat, wg naszych wyobrażeń na tę chwilę. Moje opowiadanie cały czas osadzone było w Konoha, oryginalnym miejscu wydarzeń, bohaterowie mieli tę samą przeszłość itd. ale był to jak gdyby mój własny seqel do bajki, rzecz działa się kilka lat później, po wydarzeniach, które miałam okazję obejrzeć/przeczytać.

Chocia teray piszę własną opowieść z bohaterami, których sama stworzyłam, jednak powrócę do Naruto. Dlaczego? Bo lubię tych ludków, mają swoje pokrzywione charakterki, które mogę obsadzać w dowolnym czasie i rzeczywistości. To jak z grą Sims, dajesz bohaterowi pewne indywidualne cechy, ale z kim go połączysz, gdzie zamieszka i na czym będzie sadzał tyłek, zależy od Ciebie, ot i cała zabawa Mam nadzieję, że nie przedobrzyłam w tłumaczeniu, co mi się często zdaża

Sesese rozpetałam burzę postów. Czuje się dumna z siebie .

Tiria i Ansei wydaja mi sie być troszkę urażone przez mojego prowokacyjnego posta. Zauważcie że ja nie lubię fanfików, a nie ich autorów . Żeby pisać i publikować trzeba mieć więcej talentu i więcej odwagi niż ja posiadam, więc nie powiem złego słowa. Natomiast jeżeli ktoś potrafi pisać fanfiki, to ciekawi mnie czemu przy nich zostaje zamiast pisać coś swojego, co daje z zasady większe możliwości. Czy to świadomy wybór? Czym podyktowany?

Maja pokonuje mnie tu moją własną bronią . Z zaskoczeniem przyznaję, że jeżeli znalazłabym opowiadanie przedstawiające dalsze losy postaci z "Last Client" to przeczytałabym bez namysłu i wszystko jedno czy napisałby je autor pierwowzoru czy fan. Z tym że jak ma się dopisywanie dalszej, nie istniejącej częsci do pisania fanfica skończonego dzieła? Zakładam że ktokolwiek by się podjął pisania kontynuacji, starałby się jak najbardziej trzymać realiów oryginału. Chciałby zapewne wymyślić ciąg dalszy, jak najbliższy do tego co mógłby napisać autor. Nie zmieniałby świata ani charakteru postaci. Okej, taka wizja do mnie przemawia :>.
Ale...
Z tego co piszecie, fanfik może się dziać w innym świecie, bohaterowie mogą być widziani 'z innej strony', mogą mieć inne osobowości. Czy w takim razie jedyna rzeczą ktora będzie ich łączyła z oryginałem będą ich imiona? No bo jeżeli to inny świat, inne charaktery, to czemu nie pójść o krok dalej? Chyba że zostawienie charakterystycznego imienia ma jakiś cel? Ale jaki?

Chyba że jest tak jak pisze Akame i ff jest zabawką dla autora pisanym tylko dla wlasnej przyjemnosci zajęcia sie ulubionym bohaterem?

A ja uważam że ff są jak najbardziej potrzebne, na przykład mojej skromnej osobie. Przede wszystkim dlatego, że pokazują w innym świetle ulubionych bohaterów....chociażby zmieniając ich orientacje seksualną. Dla mnie pisanie ff jest wyzwaniem tak samo jak pianie oryginalnych opowiadań. Nawet jest trudniejsze, bo jeżeli ktoś decyduje się na umieszczenie bohaterów z jakiegoś określonego świata w innej rzeczywistości i zmienienie lub wyostrzenie niektórych ich cech zawsze naraża się na dużo większą krytykę. Przy oryginalnym opowiadaniu nie ma z czym porównywać treści bo jest indywidualną kreacją...stąd krytyka zawsze mniej surowa.
Poza tym w animach zdominowanych przez bohaterów, których nie lubię, jak np w Naruto, chciałabym widzieć więcej wątków z pobocznymi bohaterami....skoro nie ma ich w serialu trzeba sobie je dopowiedzieć, względnie poszukać w fanfikach innych ludzi, których wizja jak powiedziała Ansei może być niejednokrotnie ciekawsza niż fabuła oryginalnego anime.
Poza tym na pytanie po co pisać fanfiki, najlepiej odpowiada poziom popularności jaką się cieszą. Są najwidoczniej potrzebne.

Hm, w sumie średnio lubię czytać ff i to tylko określone paringi.(yy. dwa?) ... Co nie przeszkadza mi pisać jednego.( TAK, WSTRĘTNA ZE MNIE HIPOKRYTKA : D)
Czy ja wiem, czy pójście na łatwiznę? Trzeba wczuć się w postać, można ukazać go z jakiejś innej strony i wykreować go na inną postać, oraz zmienić spojrzenie widza na historię/mangę/anime bla, bla, bla. Jak ktoś już wspomniał- ja również uważam to za pewnego rodzaju warsztat, a swoje postacie chwilowo pozostawiam w szufladach- bo mimo wszystko wolę je powoli szlifować. I wydaje mi się, że postać już stworzoną mimo wszystko ciut trudniej jest wykreować tak, aby ktokolwiek uwierzył w jej autentyczność. Bo 'naszego' bohatera przyjmujemy takiego jakim jest. ( :

No tak... Niechetnie przyznaję że przeczytałam fanfika. Rozpaczliwie nie miałam co czytać, a opisy opowiadań jakos mnie nie przekonywały, więc zaczełam grzebac po necie w poszukiwaniu czegoś innego. Harry Potter, hmmm... No owszem bardzo lubię ten świat, żałowałam że się skonczył, czemu by nie... Hmm... Opowiadanie Harry/Draco. O never ><. Ble. Dwóch smarkaczy. Dalej, dalej... Harry/Snape. Snape... Snape brzmi nieźle. Uwielbiałam Snape'a. Najlepsza, najulubieńsza postać cyklu. No dobra, zacisnąć zęby i jazda.
Opowiadanie mizerne. Harry zbuntowany, nienawidzący wszystkich, emo . Snape miły?! mdły! O boże czemu ktoś wykastrował Severusa?! Gdzie jego ironia? Gdzie złośliwości i ten ogień który zawsze buzował na dnie czarnych oczu, pod kamienną powłoką opanowania? Miły Snapuś okazuje się być... krewnym Harrego! O Merlinie, czemu wcześniej nie wydrapałam sobie oczu? Wyłączyłam w choinke strone i usiłowałam się skupić nad czytaniem książki którą polecił mi znajomy, ale po kilku stronach uświadamiam sobie że nie wiem co czytam, a przed oczami wyobraźni mam nadal emo-Harryego i wykastrowanego Snape'a. Zrezygnowana idę poszukać czegoś innego na temat tej parki mając nadzieję że cokolwiek bym nie znalazła, gorzej być nie może. Może po angielskiemu tym razem?
I w ten sposób trafiłam na Herbacianą serię Telanu.

Cały weekend minął niepostrzeżenie gdy siedziałam zatopiona w lekturze w głową otumanioną oparami eliksirów. W międzyczasie znalazłam polskie tłumaczenie, na które się przezuciłam dosyć szybko zniecierpliwiona, by szybciej poznać dalszą część fanfika. Nie sądziłam że będę coś takiego pisać. Fanfik jest niesamowity. Dopiero teraz potrafię docenić to że ktoś poświęcił tyle czasu by stworzyć "dalszą część" następującą po 4 tomie. Zachowując charakter postaci! Opisując realistyczne emocje! Wpasowując się w stworzony już świat i nadając bieg akcji, również tej, którą znamy z ksiązek. Rozwój związku Harry/Snape jest wbudowany w całość, relacje Harry'ego z przyjaciółmi, walka z Voldemortem, wszystko się splata w logiczną całość i naprawdę było prawie na poziomie oryginalnej powieści. Za to z naddatkiem. I to nie małym. Głowny związek jest opisany rewelacyjnie. Te wszystkie rozterki jakie maja bohaterowie, ich strach przed ujawnieniem się, ich niepewność co do samych siebie - wszystko jak najbardziej realne i mozliwe psychologicznie. A sceny erotyczne... khm. Wole o nich nie mysleć, bo jestem w pracy a na samo wspomnienie zaczynam się rumienić. Och, autorka wiedziała bardzo dobrze o czym pisze, oj tak.
Ech, tak szybko przeleciałam całość, że chyba zacznę czytać wszystko jeszcze raz od początku, żeby poukładac sobie w głowie... I wiecie co? Fanfiki jako zjawisko chyba jednak nie są takie ble ^^.

Podaję linki do oryginału: http://telanu.thirteenblackbirds.net/
I do polskiego tłumaczenia: http://www.on-silvermoon.prv.pl/
Czytał ktoś? Jeżeli nie, to przeczytajcie koniecznie, ale ostrzegam, ja po tej lekturze już nigdy nie będę mogła o Severusie mysleć w tak spokojny i zdystansowany sposób jak kiedyś ^^.

Co sądzicie? A może ktoś ma jakieś inne dobre fanfiki ze Snape'm? Chyba to oznacza ze się poddałam ><.

Z punktu widzenia czytacza, jeżeli nie zna on podstawowej historii, to fanfików zazwyczaj czytać się nie da.  >> To zależy jeszcze od założenia, ponieważ istnieją fanficki, które nie są bezpośrednio związane ze samą historią związaną gdzieś tam i z czymś tam, a jest CAŁKOWITYM wymysłem fanów, bez JAKICHKOLWIEK powiązać. A jeśli - mówiąc o zdaniu czytającego nie znającego historii - są czasami ludzie, którzy potrafią czytać mimo braku wiedzy na temat głównego wątku. Chociaż nie ukrywam, że czytanie nie znając historii niektórym może wydawać się mało ciekawe i w najgorszym wypadku - definitywnie nudne.

Dlaczego ludzie piszą fanfiki? Brak weny? Pójscie na łatwiznę? << Ludzie piszą Fanficki, ponieważ w ten sposób dają upust własnej wyobraźni i tylko w ten sposób mogą pokazać swoją interpretacje czegoś tam, bez nawiązywania do głównych wątków.  Pisząc fanficka niekoniecznie (mógłbym napisać również - wcale) nie idzie się na łatwiznę, chyba, że ktoś jest kompletnym antytalentem w dziedzinie pisarstwa, a chce popisać się, lub zrobić coś dla zabicia czasu. Bo jeśli ktoś ma talent, to naprawdę wkłada w to co robi, piszę wiele duszy i serca. Więc nie można pisać, iż to brak weny, pomysłów.

Szanuję twoje zdanie chociaż jest ono w dużej mierze subiektywne i mam wrażenie, że jesteś osobą, która z fanfickami nie miała zbyt wiele do czynienia. Jednakże nie znam Cię, nie mogę oceniać cię na podstawie jedynie jednego postu, w dodatku nie przypadł mi on do gustu.